BijzOndernemend Wijdemeren
KORTENHOEF– Zonder verwachtingen liep ik het terrein op van jachtwerf Gebroeders de Kloet. Op naar de 3e editie van de Wijdemeerse Haringparty, vergezeld door een wijnproeverij, verzorgd door twee wijnspecialisten. Haring en wijn lustte ik wel en dat verzekerde me van een minimaal aangename middag voor de maag. Met die gedachte liep ik het grote netwerkevenement tegemoet.
In eerste instantie zocht ik voorzitter Wim Lorjé. Als snel vond ik hem. Hij stak vlot en voortvarend van wal, af en toe de hand schuddend van een bekende. “We zijn een ondernemers vereniging maar het allerleukste is het sociale contact. Er komen hier vanavond zo’n 140, 150 mensen. Twee keer per jaar hebben we een wat groter feest en dit is daar een van. Belangrijk voor onze groep is dat je bekend raakt met elkaar en zo bekend raakt met je regio en de kwaliteit die het in huis heeft. Waarom een drukker uit Limburg benaderen als je die ook in je eigen regio hebt? En je kan sommige dingen natuurlijk wat efficiënter aanpakken met een groep, zoals werkgelegenheid met de lokale en ook regionale overheden. Want laten we niet vergeten. Hier wonen is fantastisch maar zonder werkgelegenheid, wordt je een slaapgemeente”.
Gooisch goud
Ook al had ik meer geluisterd dan gesproken, ik had flinke dorst gekregen. De wijnstands liep ik voor nu even voorbij. Eerst een pilsstand bezoeken. Voor informatie over het reilen en zeilen van de betreffende bierbrouwer uiteraard. “Guido de Wit van de Gooische Bierbrouwerij. Proost!” en hij gaf me een zojuist getapt glas bier. “Wat is dat smaakje dat ik erdoorheen proef?” vroeg ik vrolijk na mijn eerste slok. “Wij maken meestal bieren met boekweit. Die korrels vind je ook terug in de wapens van Hilversum en Bussum. Boekweit is een authentiek Goois ingrediënt omdat hier niet veel anders wilde groeien. Je drinkt nu Gooisch Goud.” Het werd drukker bij de tap, dus ik besloot even naar een cameraman te lopen die ik eerder had zien filmen. Een kleine ploeg bleek Guido de Wit te volgen. Op mijn waarom kreeg ik te horen dat hij iets bijzonders voor zijn kind had gedaan. Even later, toen de rust wat was wedergekeerd bij de bierkraam, vroeg ik Guido hiernaar.
Commerciële werkplaats
“Nou, het zit zo. De sociale werkplaatsen gaan opgeheven worden. Net als met de subsidies voor de cultuursector zie je dat ook de sociale sector het steeds zwaarder krijgt. Naast mijn baan als directeur van Royal Floral Holland – de bloemenveiling in Aalsmeer – ben ik als bierbrouwer banen gaan creëren voor mensen als mijn dochter. Zij heeft een beperking en ik wil natuurlijk dat zij de mogelijkheden behoudt die ze op een sociale werkplaats bieden. Verder heb ik haar op deze manier dichter bij me.” Dit verhaal had me geboeid. Bijzonder hoe deze ondernemer zijn mogelijkheden benutte voor een dergelijk sociaal doel. Natuurlijk was voor hem de betrokkenheid logischerwijs groot, maar hij deed het wel. Het zou mooi zijn als andere bedrijven met minder directe aanleidingen dit voorbeeld gingen en ook konden volgen. Wethouder Theo Reijn (o.a. Economische Zaken) sprak de groep later op de avond toe over een historische beslissing. Er was een grote hoeveelheid overheidsgeld beschikbaar voor de regio. Wellicht een kans om met iets van dat geld ook meer Gooisch Goud te maken?
Jachtwerf
Meestal is een praatje met de gastheer een logisch onderdeel van wat je kwijt wil over een evenement. Zo was ik op zoek naar Martin de Kloet, de eigenaar van de werf. Terwijl ik op hem af liep stuitte ik op een oude bekende uit mijn jeugd, Roland Hengeveld. Hij bleek een van de twee wijnspecialisten te zijn en ik had het geluk dat ‘wijn op bier geeft plezier’ opging. Leuk om een oude bekende te spreken. Ook bij hem hoorde ik het een en ander terug van de sociale mens achter de ondernemer. Terugkomen van een tegenslag, carrièreswitch en nu gelukkig met deze nieuwe uitdaging als zelfstandig ondernemer.
Met een glimlach in mijn lijf liep ik daarna af op Martin de Kloet. Zijn bedrijf betrof niet alleen een jachtwerf, zoals bleek: “We bouwen zeiljachten en aluminium boten maar vervaardigen ook roestvrij staal. Zo werken we ook bijvoorbeeld voor de kermisindustrie. Denk aan staalconstructies voor een reuzenrad”. Later in het gesprek scheen ook een licht op de achtergrond van Martin. Hij vertelde vol trots over zijn zoon. Hoe die als klein mannetje zijn weg vond in het leven en daarin ook al op hem leek. En hoe vanzelfsprekend het ook is dat elk mens een verhaal heeft, het begint toch pas te leven als je het daadwerkelijk hoort.
WIJdemeren
Nadat ik Martin de hand schudde en het terrein af liep, waardeerde ik de groep die ik achter me liet meer. Deze ondernemers nemen risico’s en hun inspanningen leveren veel van onze banen op. En hoe vaak hebben we niet met hen te maken? De fietsenman, de bakker, notaris, aannemer, kunstenaar, noem maar op. Bedrijven zijn misschien wel op hun best als ze een relatie hebben met het gebied waarop ze gegrondvest zijn. Wellicht dat juist dit verdwijnt als ze uit hun muren beginnen te scheuren en hun sociale karakter beginnen kwijt te raken.
DOOR: NIELS VAN DER HORST